Pasja łączy twórczość, wyzwania i romantyzm – nawet ten sentymentalny; konkretność, twardość – nawet tę upartą oraz marzenia po nierealność.

Pasja to moc. Od początku życia salezjańskiego  towarzyszyło mi zdanie Księdza Bosko: Wystarczy, że jesteście młodzi, abym Was bardzo kochał. Wtedy nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo jest ono tożsame ze zdaniem studia di farti amare - spraw, aby Cię pokochano, umieszczonym na krzyżu, który salezjanie otrzymują w czasie ślubów wieczystych, a zapisanym przez Księdza Bosko w 45. rocznicę powstania Oratorium.

Pasja jest moim słowem w każdym jego wymiarze.
Caritas Christi urget nos. [...]

Świadkowie Boga

18 czerwca 2014

Drodzy

Corocznie pod koniec maja wspominamy błogosławionego ks. Józefa Kowalskiego, a 12 czerwca błogosławionych wychowanków z poznańskiego oratorium. Wspominamy ich w liturgii jako męczenników – ale wspominamy ich także jako wychowanków, jako salezjanina, jako ludzi zafascynowanych Księdzem Bosko i jego duchowością.

Rewers obrazka z wizerunkiem św. Jana Bosko podarowany bł. Edwardowi w salezjańskiej szkole w Oświęcimiu.

Trzeci rok przygotowań do jubileuszu 200. rocznicy urodzin Księdza Bosko pozwala nam na dogłębne odnowienie naszej duchowości. Patrząc na księdza Kowalskiego, na oratorianów z Poznania: Franka, Czesława, Edka, Jarogniewa, Edka widzę ich jako świadków Boga, zafascynowanych Księdzem Bosko, ludzi zakochanych w Chrystusie tak bardzo, że nie zawahali się oddać dla Niego swojego życia, nie tylko w godzinę śmierci, ale zwyczajnie, codziennie.

Głębia

Wiele lat temu usłyszałem zachwyt jednego z salezjanów nad tekstem z psalmu 42: Głębia przyzywa głębię… [1], poruszony jego prawdą zapisałem go w ważnym dla mnie notatniku i towarzyszy mi do dziś.

Ksiądz Generał w wystąpieniu na zakończenie XXVII Kapituły Generalnej jeden z akapitów zatytułował Głębia życia wewnętrznego: świadkowie Boga życia [2], a poniżej dodaje […] musimy uznać, że w Zgromadzeniu, ogólnie rzecz biorąc, głębia życia wewnętrznego nie jest naszą mocną stroną. Odrzucam, jak wam mówiłem, przypuszczenie, że chodzi tu o coś, co należy do naszego salezjańskiego DNA, gdyż ani Ksiądz Bosko taki nie był, a tym  bardziej nie chciał tego. Uznając tę słabość (obficie wyrażoną przez poprzednich Przełożonych Generalnych, jak również przez niektóre Kapituły Generalne) z pomocą Ducha Świętego, musimy znaleźć siłę, aby zmienić tę tendencję. Wymaga to radykalnego nawrócenia do ewangelicznego radykalizmu, który dotyka serca i umysłu [3].

Zapewne kiedy słyszymy o czymś „radykalnym” to, w zależności od kontekstu, myślimy o „bezkompromisowości, skrajności, o działaniu nagłym, zasadniczym, gruntownym albo rewolucyjnym”. Warto także dostrzec skojarzenie, które usłyszymy, sięgając do języka włoskiego: radice = korzeń. Radykalność będzie oznaczać powrót do samego korzenia, źródła Ewangelii, powrót do osoby Chrystusa.

Ta głębia życia, ta autentyczność, ta radykalność ewangeliczna, ta droga uświęcenia jest „najcenniejszym darem, jaki możemy ofiarować młodzieży” [K. 25]. Jest to fakt, którego Ksiądz Bosko nie może wyjaśnić, w jego szczególnym radykalnym umiłowaniu młodzieży, bez Jezusa Chrystusa. „W naśladowaniu Chrystusa jest źródło, zdrój jego oryginalności i żywotności. To jest początkowy dar płynący z Wysoka, pierwszy charyzmat Księdza Bosko” [ks. Viganò, ARG 290, s.16] [4].

Misja

Rok jubileuszowy będziemy przeżywać, pogłębiając rozumienie „misji Księdza Bosko”, tego zadania, które nam pozostawił, zadania ewangelizowania i wychowania, zadania pracy i umiarkowania, zadania wspierania wychowanków, by stawali się dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami.

Zanim pójdziemy z całym entuzjazmem realizować zadanie misyjności, wykorzystany czas planowania, rekolekcji, namysłu nad tym, co należy podjąć w przyszłym roku, słuchając słów Księdza Generała: […] ośmielam się zasugerować, aby każda Wspólnota mogła sobie powiedzieć w sposób konkretny, i jako owoc XXVII Kapituły Generalnej, co myśli i co proponuje, aby można było zauważyć to „postawienie Boga na pierwszym miejscu w jej byciu wspólnotą salezjańską powołaną przez Boga, która nie tylko się zbiera, ale żyje w Jego imię” [5].

 Drodzy!

Nie tylko uczniowie i studenci, ale i my oczekujemy zakończenie roku szkolnego, katechetycznego, akademickiego – po pierwsze po to, by ucieszyć się owocem całorocznej pracy, po drugie po to, by zrealizować wszelkie plany wakacyjnych wyjazdów, akcji, spotkań.

Serdecznie dziękuję Wam wszystkim za całoroczną pracę. Zapraszam do odbycia krótkiego wypoczynku i dobrego wykorzystania czasu wakacji, w którym młodzież i dzieci mają więcej wolnego czasu – by zaproponować im wtedy towarzyszenie i zajęcia budujące ich dojrzewanie do pełni człowieczeństwa.

Oddany w św. Janie Bosko z braterskim pozdrowieniem

 

[1] Ps 42,8.
[2] Artime Ángel Fernández, XXVII Kapituła Generalna. Okazja, aby bardziej należeć do Boga, do Współbraci i do młodzieży. Konferencja wygłoszona na zakończenie Kapituły. Użyłem tekstu przed ostateczną korektą po tłumaczeniu, więc w oficjalnym dokumencie może nieco się różnić. Punkt 3.2.
[3]Artime Ángel Fernández, XXVII Kapituła Generalna…, Punkt 3.2.
[4]Artime Ángel Fernández, XXVII Kapituła Generalna…, Punkt 3.2.
[5]Artime Ángel Fernández, XXVII Kapituła Generalna…, Punkt 3.2.

Kraków dn. 18 czerwca 2014
[Foto 1 i 2: Dariusz Bartocha sdb; grafika: Archiwum salezjańskie. Na zdjęciu bł. Edward Klinik z rodzicami oraz rewers obrazka z wizerunkiem św. Jana Bosko]
Skip to content