O prywatnej preambule, która stała się powszechną. O Konstytucji i podstawowych wartościach. O zachwycie nad osobami prawymi, szlachetnymi i mądrymi. Kilka słów w czasie świętowania 103 rocznicy odzyskania Niepodległości w piękny słoneczny listopadowy czwartek 2021 roku. Przypadek? Reguła?
O wrażliwości i pragnieniu w docieraniu do Boga. Uroczystość Wszystkich Świętych nastroiła mnie do zebrania myśli, które rodziły się po wielu rozmowach, czasami emocjonalnych, ale kończących się w podobnym punkcie. To poszukiwanie pełnej prawdy, poszukiwania pełni życia.
Narodziło się podczas rekolekcji dla współbraci w Szczyrku od 17 do 23 października 2021 roku głoszonymi przez ks. Przemysława Kaweckiego sdb. Zainspirował mnie proces nacinania owoców sykomory do popatrzenia na siebie w momentach zranienia. Może to tylko moje jednostkowe doświadczenie?
Wspominam tegoroczną wakacyjną, plażową lekturę, raj i spotkanie z Janem Pawłem II. Czy da się to jakoś połączyć? Zapewne, choć jeśli dodam, że podczas wakacyjnego wyjazdu przeczytałem to, co napisali: Lee Child, Icyk Manger, Andrea Camilleri i John Grisham to robi się już niezłe zamieszanie.
„Inność”, o której napisałem odkryłem w czasie rekolekcji głoszonych w Marianówce. Krótka rozmowa z moim wykładowcą i nauczycielem używania mediów w katechezie poprowadziła mnie do odkrycia innego oblicza Boga. Oblicza odkrywanego, nieustannie poznawanego i nieustannie innego.
Spełnienie się, rośnie w sercach wielu młodych osób jako jedna z naczelnych wartości. Dążenie do spełnienia może prowadzić do wielkiego rozwoju, a może też uruchomić ciąg niespełniania się. Nie jest to wyczerpująca rozprawa, a jedynie sugestia drogi poszukiwania, otwarcia i równowagi w rozwoju.
Przeczytanie jednego krótkiego zdania zabiera sekundę, może dwie lub trzy. Napisanie go zabiera znacznie więcej, ale napisanie go jako pointy lub „myśli” po przeczytaniu tekstu biblijnego to prawdziwe wyzwanie. Proszę, poświęć 15 sekund na chwile pomyślenia.
Najdłużej powstający tekst. Warto życ – to pytanie i odpowiedź. Chcemy czy nie, pytanie samo się zadaje, a bardzo często odpowiedź także samo przychodzi. Pojawia się jednak czasami moment, w którym natrętność pytania domaga się odpowiedzi i to prawie natychmiastowej.
Młodzież potrafi zaskakiwać. Młodość ma prawie niespożyte energie. Jeśli młodzi ludzie znajdą ideę, która ich porwie, są w stanie pokonać wszelkie trudności, poświęcić każdy czas, by zrealizować dzieło. Dzwonnik jest z dowodów, szkoda, że nie możecie tego zobaczyć.
Czy naprawdę życie jest w moich rękach? Doświadczenie uczy rozumienia codzienności i widzenia jej coraz bardziej prawdziwie. Sens życia jest w samym życiu. Życie ma swoją wartość mimo trudności i przeszkód. Odkrywaj wartość życia niezależnie od tego co się w nim dzieje.
Kilka zdań o wakacyjnej lekturze oraz nieoczekiwanych, zwyczajnych wizyt w miejscach, które stają się przez to szczególne. Zapisałem zaproszenie do lektury tej szczególnej książki przypominającej trudne, choć piękne czasy z historii kraju, który nazywamy Rzeczpospolitą.
Profesja wieczysta to ostateczne potwierdzenie przynależności do Zgromadzenia podjęte podczas pierwszych ślubów. Uczestnicząc w takiej uroczystości, przypomniałem sobie swoje śluby wieczyste, a także te pierwsze, dostrzegając, że w ostatnich latach trochę się zmieniło.
Zaskakująca informacja o tym, że w Krakowie (zapewne także w innych miastach) gdzieś w bramie można było prywatnie nagrywać sobie płyty. Nieoczekiwanie przywołane wspomnienia radiowe i pierwsza savionaliowa relacja na żywo w mediach, no prawie na żywo.
O dylemacie, nie w sensie logicznym. Chodziło mi o wybór, ale nie koniecznie o wybory, do których tak blisko. Przyznam, że zmagałem się z myślą czy pisać o dylematach, czy nie pisać – ot, taki dylemat na temat dylematu. O radiu, harcerzach, komunistach, prezesach i portierze.
O początkach Savionaliów, które w 2020 roku powinny odbyć się po raz 30. lub 37. – jeśli liczyć od spotkania ministrantów, a nie odbędą się ze względu na pandemię. O corocznej zmorze, deszczu i chłodzie, który osłabia radość spotkania, choć nigdy jej nie odbiera.
To już dwa lata, tak to już dwa lata od tej Wielkanocnej niedzieli, w którą zmarła Mama. Widzieliśmy się ostatnio w Wielki Piątek, a w nocy dostałem wiadomość, że zmarła. Poniżej umieściłem homilię z uroczystości pogrzebowych mamy, której część napisałem prawie 30 lat temu.
Jolanta Tęcza-Ćwierz pytała mnie o posługę kapłańską w czasach epidemii. Gdyby nie ten wywiad zapewne nie zdecydowałbym się pisać o koronawirusie i tak o nim jest wiele wiadomości, a w życiu jest go za wiele. Czekamy na najbardziej niewiadome triduum w życiu.
Jestem, słowo tak często używane. Tym razem o nim w charakterze zaznaczenie istnienia. „Jestem” zaznacza nie tylko moją obecność, ale przede wszystkim istnienie. „Jestem” ukrywa też to, kim jesteśmy tak do głębi. Może też być imieniem Boga albo stać się moim. Będzie też słowo o „Jestem” Perfectu.
Przeczytanie jednego krótkiego zdania zabiera sekundę, może dwie lub trzy. Napisanie go zabiera znacznie więcej, ale napisanie go jako pointy lub „myśli” po przeczytaniu tekstu biblijnego to prawdziwe wyzwanie. Poświęć trzy sekundy na przeczytanie zdania i chwilę na pomyślenie.
Choć tytuł mówi o „historii”, to jest raczej droga znaczona wizerunkami Jezusa, a nawet droga rozwoju, rozumienia, dojrzewania. Na koniec pozostanę z cudownym doświadczeniem spojrzenia miłością, zakochania się w obliczu jako takim i poszukiwania Boga najprawdziwszego.
