Pasja

4 grudnia 2011

Pasja łączy w sobie twórczość, wyzwania, romantyzm — nawet ten sentymentalny, konkretność i twardość — nawet tę upartą, oraz marzenia sięgające poza rzeczywistość.

W 1992 [1] roku w notatniku zapisałem tekst: pasja to moc i nadal odkrywam jego prawdziwość.

Od początku życia salezjańskiego, w nowicjacie, towarzyszyło mi zdanie Księdza Bosko: Wystarczy, że jesteście młodzi, abym Was bardzo kochał [2]. Nie zdawałem sobie sprawy, jak bardzo jest ono tożsame ze zdaniem studia di farti amare [3] – spraw, aby Cię pokochano, umieszczonym na krzyżu, który salezjanie otrzymują w czasie ślubów wieczystych, a zapisanym przez Księdza Bosko w 45. rocznicę powstania Oratorium.

Żyjąc salezjańską pasją kierowaną ku młodym, powiem: nie wystarczy kochać, trzeba przepełnić się miłością, Nim – samym Bogiem; pozwolić sobie na zwyczajne pokochanie Jego w nich i ich samych.

W 2011 roku rozmawiałem ze znajomą, która była świeżo po lekturze książki Elizabeth Gilbert zatytułowanej „Jedz, módl się, kochaj”. W jej fragmencie Gulio wyraża pogląd, że każde miasto da się zdefiniować jednym słowem. Słowem kluczem. Każde miasto ma swoje słowo. Każdy z nas ma swoje słowo. Postanowiłem poszukać swojego słowa.  Pasja to moje słowo w każdym wymiarze. Być może te słowa napisane są na wyrost. Wiem, że pasja to nie tylko to, czym żyję, ale także męczeństwo. Ono także może przyjść. Caritas Christi urget nos [4].

[1] Zapisałem 5 stycznia 1992 roku podczas jednego z wykładów na II roku teologii.
[2] Jan Bosko. Młodzieniec zaopatrzony. Turyn 1847. s. 7 (DW II 187)
[3] Zadnie zapisane przez św. Jana Bosko w Poufnych wskazaniach dla dyrektora domu, datowanych na 8 grudnia 1886 roku, z dopiskiem Księdza Bosko – 45. Rocznicę założenia Oratorium. Źródła salezjańskie T1, s. 539.
[4] 2 Kor 5,14

Uzupełniłem poprzedni wpis 24 sierpnia 2013 roku, 24 maja 2020 oraz 15 kwietnia 2023 po konsultacji z AI.